Silver Lining Dance Rituals

ORIËNTAALSE DANS

BETER IN BALANS, DE VOORDELEN VAN (ORIËNTAALSE) DANS:

-Het beter behouden van balans en de fijne motoriek wordt door de bewegingen en oefeningen bevorderd, hetgeen meer zelfvertrouwen tot gevolg kan hebben.

-Uw spieren krijgen een goede work-out, terwijl u luistert naar prachtige mystieke muziek en plezier hebt met elkaar: veel beter vol te houden is dan die oefeningen in uw eentje thuis!

-U ontwikkelt of behoudt een goede houding die ook in het dagelijks leven tot voordeel leidt.

-Door de onafhankelijk van elkaar bewegende lichaamsdelen ('isoleren'), typisch voor de Oriëntaalse dans, leert u uw lichaam beter kennen en worden ook spiergroepen aangesproken die u wellicht in het dagelijkse leven wat minder inzet. U leert bewegingen niet alleen met uw lichaam te volgen, maar ze ook in uw lichaam te voelen.

-De licht sensuele bewegingen die met oeroude rituelen te maken hebben, geven u een goed gevoel over uzelf en uw lichaam, u leert nog meer van uzelf te houden en te waarderen. Daarnaast is dansen de oudste vorm van non-verbale communicatie en appelleert het aan ons oer gevoel.

-Door dans ontspan en ont-stress je, in deze tijd geen overbodige luxe, zeker gezien alle verwachtingen die er aan vrouwen worden gesteld. Het is een creatieve uitlaatklep. Je bent even weg van thuis en alle beslommeringen. Tijd voor jezelf is belangrijk!

-Deze dansvorm is ook uitermate geschikt voor mensen met milde blessures.. Lage rugpijn kan er enorm door verbeteren en door de goede houding en de oefeningen worden stijve gewrichten soepeler.

-en dan verbrandt je ook nog eens ongemerkt calorieën.. wat wilt u nog meer? ;-)

Deze danslessen zijn geschikt voor vrouwen van alle leeftijden (18+) en lichaamstypen. Voor deze dans ben je nooit te dun, te dik, te klein, te lang, te stijf, te soepel, te onervaren, of te oud!

Er is maar een ‘must’: je moet zin hebben om plezier te beleven..!

Maar wat is nu eigenlijk Oriëntaalse Dans?

Die vraag is helemaal niet zo duidelijk te beantwoorden. Oriëntaalse dans (of 'buikdans' in de volksmond), is sinds lange tijd onderhevig aan invloeden van over de hele wereld, maar meestal wordt de periode rond 1930-1940 bedoeld en de dansvorm die Egyptische en Turkse danseressen toen in films en musicals lieten zien, tijdens de hoogtijdagen van de Egyptische filmindustrie. Namen als Samia Gamal en Tahiya Karioka klinken nog steeds door in de dans scène van vandaag.

Er wordt echter algemeen verondersteld dat buikdans een heel oude tribale dansvorm is (genaamd Raqs Beledi/ Raks Baladi = volksdans), die, onder anderen, terug te herleiden valt naar de dans van priesteressen en/of tempel- danseressen uit India, die er in grote verfijning mythologische verhalen mee uitbeeldden. Deze Indiase dansvorm is wél uitgebreid beschreven en is tenminste 3000 jaar oud. Met dansende bewegingen van de buik zou de Indiase vruchtbaarheidsgodin Sarasvati bijvoorbeeld de beweging van planeten en sterren aangeven. Maar nomadenstammen (met name uit (Noord) Afrika) kenden ook al heel vroeg rituele dansen en zij hebben zich gedurende duizenden jaren verspreid over een groot gebied en zijn -door de verwoestijning van de Sahara- ook in Egypte terecht gekomen.

Vanuit India, het Perzische Rijk en Egypte zou de dans via 'zigeuners' meegebracht zijn naar het Westen, waar er allerlei elementen aan de dans én kostuums zijn toegevoegd en zijn de dansers met hun bewegingen (vrijwillig, of vanwege oorlogen en het ontstaan van nieuwe rijken) en hun muziek, verder de wereld rond getrokken (waar vervolgens bijvoorbeeld ook de Flamenco uit is voortgekomen), zodat de buikdans geworden is zoals we haar nu kennen: een verzameling van bewegingen uit verschillende landen en culturen..

En die ontwikkeling gaat door.. Zo is in de Napoleontische tijd de Perzische dans erg beïnvloed door het westerse klassieke ballet (en via versa). Redelijk recent (jaren ' 60) zijn er in de Verenigde Staten nog de nodige 'bling' en show elementen toegevoegd aan de Oriëntaalse dans en kwam dit vervolgens weer tot ons via Hollywood. En heel recent zijn o.a. ballet invloeden in de Oriëntaalse dans te herkennen, en zelfs street dance én theaterdans.

geen podiumdans

Wat Oriëntaalse dans onderscheid van andere danssoorten, is dat deze dansvorm in principe niet bedoeld is als podium/theaterdans. Het is een danssoort die tijdens feesten wordt beoefend, soms door iedereen die aanwezig is, soms door een danseres die hiervoor ingehuurd is en vaak door beiden. Omdat het geen podiumdans is, worden er van oudsher ook geen choreografieën gemaakt, men danst hoofdzakelijk op de plek en improviseert. Feitelijk wordt daarbij de muziek zichtbaar gemaakt door de danseres en improviseert de muzikant vaak ook, indien er life muziek bij aanwezig is en is het dus een wisselwerking tussen muziek en dans, een dialoog. Wat betreft de Tribal Oriëntaalse dans, een moderne stroming die voortborduurt op dat verleden als volksdans, bepaalt de danseres die vooraan staat de beweging en volgt de rest. Hiervoor worden klein hoofd- en handgebaren afgesproken, zodat iedereen wel op de maat danst. Die voorste plek wordt gedurende de dans overgenomen door andere danseressen in de groep, zodat iedereen een stukje 'bepaalt', dat afhankelijk is van haar eigen voorkeur en temperament.
De improvisatie en het dansen 'op de plek' maakt de dans zeer geschikt voor entertainment in restaurants en op feesten. Je komt Oriëntaalse danseressen daarom hoofdzakelijk ook daar tegen, alhoewel recent ook hele dansshows in theaters worden getoond. Dat is dan de westerse invloed op deze danssoort.

De Oosterse muziek is feitelijk veel gecompliceerder dan westerse muziek doorgaans is, er zijn zeer veel verschillende ritmes die voor ons (gewend aan 4/4) ingewikkeld klinken. Hierdoor klinkt hij heel mystiek en ondoorgrondelijk, hetgeen bijdraagt aan de aantrekkingskracht.

Vaak is het een dans die door en voor vrouwen wordt gedanst, als een soort ritueel. Zoals bijvoorbeeld het jaarlijkse oude tribale ritueel waarbij jonge, huwbare vrouwen zich voorstellen aan de potentiële schoonmoeders, door een dans te dansen (de 'haardans' of Khaleegy) waaruit moet blijken dat zij een goede partij zijn voor hun zonen. Daarbij wordt dus veel met de haren gezwierd om te laten zien dat deze mooi, lang en gezond zijn. De vrouwen (schoonmoeder en schoondochter) bekonkelen en beklinken zo het aanstaande huwelijk, waarbij de vrouw dus feitelijk haar man kiest. Maar ook heden ten dagen in de westerse wereld dansen Oriëntaalse danseressen vaak voor elkaar tijdens zogenaamde hafla's (feesten), waarbij iedereen elkaar aanmoedigt en toejuicht, onafhankelijk van het technische niveau van de danseres.

kleding

De kleding van de danseres kan heel divers zijn, zoals het Amerikaanse 'cabaret' kostuum dat het bekendste is (met veel 'bling' en met uiteenlopende attributen gedanst, zoals een kandelaar op het hoofd, of grote 'Isis Wings'), de folkloristische (hoofdzakelijk zwarte) tribale kostuums met veel sjaals, wijde rokken en doffe munten (die aan 'Zigeunerdans' doet denken), of de lange kleurrijke jurken die het lichaam helemaal bedekken met of zonder wijde (punt) mouwen (strak om het lichaam gedragen bij de Baladi, losser bij de Khaleegy), het kittige en korte Melaya jurkje voorzien van ruches, met bijpassende grote zwarte sjaal die als omslagdoek wordt gebruikt, etcetera.

De bewegingen in de Oriëntale dans zijn ook heel specifiek: vaak worden spiergroepen of lichaamsdelen 'geïsoleerd' gebruikt, zoals bijvoorbeeld de heupen, terwijl de rest van het lichaam in dienst staat van die 'isolatie' en haar benadrukt. Het hele lichaam is dus wel degelijk betrokken bij deze 'isolaties', maar voor het oog van de leek is dat wellicht niet heel duidelijk. De bewegingen zijn vrouwelijk en rond, waardoor ze sensueel worden, dat gaat vanzelf. Dat is vaak in het begin even wennen, voor vrouwen die niet gewend zijn om hun prachtige rondingen te accentueren, maar dat went al snel en menige vrouw voelt zich dan heel vrouwelijk, mooi en haar zelfbewustzijn neemt toe.

Het is een dans waarin je erg goed je gevoel en emotie kunt leggen en waarmee je dat gevoel ook goed kunt uitdrukken. Je hebt er geen danspartner bij nodig én er bestaan geen lichamelijke voorwaarden: klein of lang, dik of dun en alles ertussen in kan deze mooie dansvorm beoefenen. Geen wonder dat steeds meer vrouwen zich aangetrokken voelen tot deze danssoort.

Dansen voor volwassen (30+) vrouwen

Vanaf een bepaalde leeftijd (die voor iedereen anders ligt, maar doorgaans ergens tussen de 40 en 56 jaar), verandert er iets in de levens van vrouwen. Dit heeft uiteraard te maken met de opnieuw veranderende hormoonspiegel. Onder invloed hiervan beginnen we botmassa te verliezen, vanaf ons veertigste levensjaar met ongeveer 0.5 procent per jaar. In beweging blijven zoals bij dansen, zorgt ervoor dat dit proces vertraagd wordt. Maar de veranderingen vinden ook plaats onder invloed van andere factoren, zoals onze levensomstandigheden (kinderen gaan het huis uit, bijvoorbeeld, en de ouders ontvallen ons). Er vind een 'rites de passage' plaats. We worden het hoofd van de familie. Vrouwen worden zelfverzekerder; alle 'eisen' die er aan vrouwen gesteld worden door de maatschappij worden onbelangrijker en we weten beter wie we zijn.

Een van de dingen die bij deze periode hoort, is het zoeken naar een creatieve uitlaatklep, een expressie vorm die helemaal alleen voor henzelf is. Geen man of kinderen komen eraan te pas. Dit is even 'me time'. Een tijd om helemaal aan jezelf te besteden en je weer op en top vrouw te voelen. En om als vrouw tussen de vrouwen te zijn, zonder competitie element. Het ene deel van het leven dat achter ons ligt liefdevol beschouwend, het andere, toekomstige deel overdenkend. Gaan we het roer omgooien of laten we het bij het oude? Dit is een moment dat vrouwen bewust voor zichzelf kiezen en waarbij de omgeving (familie, vrienden, relaties) onder de loep wordt genomen. Spreuken als 'ik wil geen negativiteit meer in mijn leven' of 'ik heb geen geduld meer voor drama' hoor je bij deze groep vrouwen vaak. Ze weten wat ze willen, hoe ze hun tijd willen besteden, wie ze zijn en hoe ze de toekomst tegemoet willen gaan.

Oriëntaalse dans komt juist dan vaak op hun pad. Het is een op en top vrouwelijke dansvorm, die de vrouwelijke rondingen benadrukt en de vrouwelijke sensualiteit naar voren laat komen, daar waar hij jarenlang misschien wel een beetje vergeten was. Oh ja, naast moeder, dochter en 'vrouw van' zijn we ook nog (van) onszelf.., die identiteit lag even verstopt onder alle verantwoordelijkheden. En eindelijk, na decennia diëten, of niet zonder kritiek in de spiegel kunnen kijken, accepteren we ons lichaam en onze ziel en stoffen we onze seksualiteit af. We zijn zoals we zijn en dat is goed zo. Juist op het moment dat de eerste (lach)rimpels verschijnen en er een eerste grijze haar te bespeuren valt, juist op het moment dat de 'jeugd' definitief voorbij is en je echt niet meer voor twintig door kunt gaan, juist dan is moeder natuur zo lief om ons de kracht te geven om daarmee goed om te kunnen gaan. Het doet er gewoonweg minder toe. Natuurlijk zorgen en verzorgen we onszelf nog steeds goed, maar we geloven allang niet meer dat er crèmes bestaan die rimpels kunnen laten verdwijnen en dus dragen we ze met trots. We groeien langzaam naar een nieuwe status toe (in tegenstelling tot de man die meestal in deze levensfase juist krampachtig zijn jeugd wil bewijzen), richting de wijze oudere vrouw. Nog lang niet achter de geraniums, nog bijzonder fit en vol levenslust, met nog volop plannen en nieuwe levensdoelen, maar met een maturiteit die ons rustiger maakt.

In de Oriëntaalse dansles bestaat er geen ideale vrouw of ideaal figuur,

of beter gezegd: elke vrouw en elk figuur is het ideale:

we vieren dat we allemaal prachtige vrouwen zijn!

De afwezigheid van mannen maakt dat we ons niet bekeken voelen

en de incidentele glitter of rinkelende muntjes aan de heupsjaals,

maakt het huppelende meisje van weleer in ons wakker.

Het is als een geheime wereld, waarin we onze schoonheid (her)ontdekken.